گرامی باد روز پاسدار بر آنان که از جنس شهیدان و هم پیمان با حسین (ع) و از نسل فصل سرخ استقامتند
ولادت امام حسین(ع) و روز پاسدار مبارک باد
بر آنچه که شد هادى فطرس صلوات
خوانیم به دل شادى فطرس صلوات
میلاد حسین عید آزادى اوست
بر لحظه ى آزادى فطرس صلوات
وقتى که حسین یافت میلاد امروز
یزدان در لطف تازه بگشاد امروز
در عالم قدس یک حسین داشت خدا
آن را به محمد و على داد امروز
امشب شب میلاد حسین است حسین
اندر همه جا یاد حسین است حسین
خوانند همه نادعلى، لیک على
امشب بلبش ناد حسین است حسین
امشب که فضا پر است از بوى حسین
عطر گل سرخ آید از سوى حسین
اى فطرس پر سوخته احرام ببند
از بهر طواف کعبه ى روى حسین
در سوم شعبان که همه لطف و صفاست
میلاد پر افتخار شاه شهد است
در حیرتم از این که بُوَد وقت سرور
یا موسم سوز و گریه و شور و نواست
از خاطر دهر کى رود یاد حسین
گلبانگ عدالت است فریاد حسین
بر خلق ستم دیده، مبارک بادا
مرگ ستم است، روز میلاد حسین
میلاد حسین خون بهاى دین است
این عید، حیات شیعه را تضمین است
امروز فرشتگان به هم مى گویند
احیاگر آیین محمد این است
ام تو را دواى درد است حسین
بى یاد تو بین که چهره زرد است حسین
عشق تو مرا ز خویش بیگانه نمود
بى عشق تو بین که سینه سرد است حسین
نور ابدى و ازلى مى آید
بر عالم ایجاد، ولى مى آید
مجموعه ى حسن و عشق و ایثار و کرم
یعنى که حسین ابن على مى آید
حق کرده ظهور تا حسین آمده است
آیات جهاد با حسین آمده است
فطرس به امید عفو بر درگه او
با ذکر حسین، با حسین آمده است
باعث کون و مکان منشاء ایجاد حسین
که وجودش به جهان مفخر انسان آمد
مظهر ذات خدا سبط رسول دو سرا
نور چشمان علی آن شه مردان آمد
نور حق جلوه به برج شرف زهرا کرد
بین به این نور که این گونه درخشان آمد
وه چه روزی است مبارک ز قدوم شه دین
موسم مغفرت و رحمت یزدان آمد
روز فرخنده میلاد حسین بن علی
مژدهی خامُشی آتش نیران آمد
همین نه من شدهام ریزهخوار خوان حسین
که هست عالم ایجاد، میهمان حسین
ز آفتاب قیامت نباشدش باکی
کسی که رفت دمی زیر سایبان حسین
ای پناه مستمندان یا حسین بن علی
ای دوای دردمندان یا حسین بن علی
کشتی راه نجات ما گنه کاران
رس به فریاد غریبان یا حسین بن علی
بوی گلهای بهشتی ز فضا می آید
عطر فردوس هم آغوش صبا می آید
نوگل مصطفوی ، زینت باغ علوی
مظهر پنج تن آل عبا می آید
میلاد گل رسول و زهرا و علی است
زیرا که جهان خجسته زین نور جلی است
ما را دگر از روز جزا بیمی نیست
چون بر دل ما عشق حسین بن علی است
میلاد امام حسین (ع)
آهنگ بلوغ ملکوت است برای آوازهای جشن اهل آسمان
سروشی دوش در گوشم، سرود این نغمه ی شیوا
که بشگفت از گلستان محمد(ص) نوگلی زیبا
بشارت ای گنه کاران حسین آمد حسین آمد
نثار مقدمش سرها، فدای جان او جان ها
ولادت امام حسین (ع) بر شما مبارک
تا بال و پر عشق به جانم دادند
در وادی عاشقان مکانم دادند
گفتم که کجاست کعبهی اهل ولا
در گاه حسین (ع) را نشانم دادند
میلاد حسین خون بهاى دین است
این عید، حیات شیعه را تضمین است
امروز فرشتگان به هم مى گویند
احیاگر آیین محمد این است
همین نه من شدهام ریزهخوار خوان حسین
که هست عالم ایجاد، میهمان حسین
ز آفتاب قیامت نباشدش باکی
کسی که رفت دمی زیر سایبان حسین
امشب زمین و آسمان گردیده پر شور و شعف
امشب تمام عرشیان بهر زیارت بسته صف
امشب که عیدی میدهد بر عاشقان شاه نجف
امشب تو هم مستی کن و دل را بری کن از اسف
زیرا به دنیا آمده مظهر عزت و شرف
میلاد نور عالمین، امام حسین (ع) مبارک
در سوم شعبان که همه لطف و صفاست
میلاد پر افتخار شاه شهداست
در حیرتم از این که بُوَد وقت سرور
یا موسم سوز و گریه و شور و نواست
حسین ای سلاله پاکان، حسین ای عصاره قرآن
دیده ی بشریت روشن که در طلوع ماه شعبان ، خورشید جمالت را به نظاره میایستند
جعد مشکین طره عنبر گشا دارد حسین
حُسن یکتا را ببین زلف دو تا دارد حسین
شورش امکان اگر طرح محیط دهر ریخت
بر دو عالم سایه بال هما دارد حسین
ز گلزار نبی (ص) و بوستان حیدر و زهرا
گلی بشگفت با بوی خوش و با چهره ی زیبا
شنیدستی که با یک گل نمی گردد بهار؟ اما
گلستان گشته از این گل، همه دنیا و ما فیها
ولادت امام حسین (ع) تبریک و تهنیت
صفا گرفته دلم از صفای ثارالله
نوای مرغ دلم در نوای ثارلله
زصبح روز ولادت نه صبح روز ازل
پریده مرغ دلم در هوای ثارالله
میلاد خط سرخ عشق
سومین پرچم دار قله امامت و دیانت
آقا اباعبدالله الحسین(ع)
مبارک باد
بوی گل های بهشتی ز فضا می آید
عطر فردوس هم آغوش صبا می آید
نوگل مصطفوی، زینت باغ علوی
مظهر پنج تن آل عبا می آید
میلاد مولای عالمین، اباعبدالله الحسین، مبارک
خجسته باد آمدن سومین بهار ولایت و مبارک باد این طلوع سبز بی پایان
حسین جان! ای ابر شعله ورِ هستی
میلادت بارش رحمتی است بر کویر خشکیده دل های ما.
ولادت خجسته امام حسین (ع) مبارک باد
دو ماه از دو افق در دو شب تجلّی کرد
یکی شهنشه دوران، یکی امیر سپاهش
دو گوهر از دو صدف از دو بحر گشت نمایان
یکی چراغ هدایت، یکی معین و گواهش
یکی حسین و یکی ناصر حسین، ابوالفضل
که جان خویش به کربلا بداد به راهش
آفتابی که چنین چهره تابان دارد
صد چو مه عاشق سرگشته و حیران دارد
پرچم سلطنت عشق برافراشت شهر
کز شرف خاک درش فخر به کیهان دارد
شاهی به دوصد عزت و اجلال آید
با شوکت و فر و جاه و اقبال آید
امروز حسین آید و فردا عباس
خورشید ز پیش و مه ز دنبال آید
امید است انکه حق بااین همه گمراهیم بخشد
نفروغ معرفت ازعشق ثاراللهیم بخشد
گنهکارم ولی دیوانه عشق حسینم من
خدا شاید گناهم را به خاطرخواهیم بخشد